Vijf jaar geleden ging deze website online. Wat is er veel gebeurd in deze periode; mooie maar ook verdrietige dingen. We richten ons op het mooie en positieve; we zijn verhuisd van een oud huisje aan een Zuid-Hollandse dijk naar een nieuw huis aan een Brabantse dijk. We hebben prachtige en voorspoedige nestjes gehad en daar goede adressen voor gevonden. Maar hoe kunnen we de mooie dingen op waarde schatten wanneer we de verdrietige zouden vergeten. Onze Vojska; we waren dol op haar, wat een hondje, wat een karakter, maar het lukt niet in de roedel en dus moest zij worden overgeplaatst. Wij waren dol op haar en missen haar nog steeds.Een van Yentl’s pups kwam bij een jager met een fantastisch gezin in een bosrijke omgeving, zij werd helaas overreden.
Mooi en waardevol zijn de vriendschappen die zijn ontstaan met de nieuwe eigenaren van de pups.We sluiten het jaar af moet een nestje van Vanya, Vojska’s dochter. De echo toont 6 of 7 pups. Vol verwachting klopt ons hart.
Tijd om dag te zeggen…
Dit weekend staat in het thema van afscheid nemen.
Boaz, Chaim en Sarah hebben hun zich al aardig gesetteld; hun eerste nachtje in de nieuwe omgeving hebben ze goed doorstaan, voorbeeldig gedrag laten zien en eigenlijk is dat heel normaal voor een dijklevenpup.
Ook onze Abe, de eerstgeborene van Chavah’s pups zal morgenochtend worden opgehaald en dan is er weer rust in huis. Brachah zal de nodige aandacht vragen zij mag haar plekje gaan veroveren in de roedel.
We gaan serieus aftellen; we hopen nog een dag of vijf maar vanaf maandag (7 sept) zou het al mogen.
Die laatste daagjes zijn mooi en spannend tegelijk. Alles staat klaar voor de komst van de kleine Dijkleventjes, ze zijn zo welkom! Ook zijn we erg blij met de mooie kraamkamer en reuze trots op onze Chavah, ze heeft een enorme buik en waggelt lekker rond maar als het moet en haar jachtpassie wordt geprikkeld dan gaat ze er helemaal voor.
mooie lieve Chavele
Boswandeling in de achterhoek… de laatste voorlopig.
Vandaag is het dag 48 van de dracht. Bijna alles staat klaar voor de komst van de pups. Het aftellen is hier al echt begonnen, ik ga nergens meer heen zonder haar, ik zou er ook de kans niet voor krijgen trouwens; ze volgt me op de voet.
Wat ben ik trots op onze Chavah: ruim twee jaar terug mocht ik haar verwelkomen in ons dijkhuisje in Hardinxveld en nu mag ik haar assisteren bij het krijgen van haar pups.
Derde generatie Dijklevens, hoe mooi kan het zijn.
Werkoverleg
Soms is het even nodig…
Gisteravond laat bleek er een egel in onze moestuin te lopen en daar zijn onze teckels niet van gediend. Aardedonker was het al en zelf zag ik geen hand voor ogen, laat staan een egel laag bij de grond. Yentl en Chavah hadden hem echter allang geroken. Hun scherpe neus had vanuit het huis de lucht al opgevangen, zo bleek wel. Meteen toen ik de tuindeur opende werd onder luid geblaf de aanval ingezet rechtstreeks naar de plaats van de egel.
Luisteren kun je dan wel vergeten want als ze aan het werk zijn, zijn de oren even buitenwerking. Dus heb beide teckels in hun nekvel gegrepen en zonder een woord te zeggen naar binnen gebracht. Binnen meteen beide honden goed heb nagekeken en verzorgd. Arie bracht ondertussen de egel even naar een rustiger plekje, buiten het domein van onze jagers.
Na een rustige nachtrust rende ze vanmorgen meteen naar de plaats waar ze gisteren wreed verstoord werden maar daar was natuurlijk niets te vinden.
Dus komen ze nu meteen als ik roep en luisteren aandachtig. Chavah bleef me diep in de ogen kijken toen ik zei dat ze geen fratsen meer uit mag halen nu. Ben er dan ook van overtuigt dat ze dat niet meer doet; tenzij…
#gekopteckels#karaktervol#jachtpassie#dijkleven.
Chavah vandaag dag 34 van dracht; leuk om even op puppygroei te kijken wat dat inhoud. De foetus is nu ongeveer 3 cm en de organen zijn al compleet, de schattige teentjes zijn aan het ontwikkelen en krijgen nageltjes. Ook het geslacht is al bepaald, best spannend he?
Ook Chavah veranderd zichtbaar, opeens lijkt ze volwassener en neemt ze duidelijk haar verantwoording; lang en wild spelen met Vanya doet ze echt niet meer. Voor Vanya is dat wel even wennen en voor ons ook wel een beetje. Het is prachtig te zien hoe de natuur dat zelf regelt. Wij volgen het met plezier en soms ook met een beetje weemoed.