Dijkleven,
Leven aan de dijk is een beleven van herinneren, genieten in het heden en een vooruitkijken met vertrouwen. Het leven aan, voor, achter en op de dijk speelt daarin een grote rol. Er is altijd werk aan de dijk zodat zij het zal ‘houden’. In de uiterwaarden zijn de grienden, groeit het riet en loopt het vee, achter de dijken wonen we warm en veilig, en op de dijk zijn het de ontmoetingen die voor ons zo belangrijk zijn. Vijfendertig jaar lang hebben we dat alles, samen met familie, vrienden en onze honden met plezier beleefd aan de Hollandse kant van de rivier de Merwede. Toen was het tijd voor een nieuwe uitdaging. Dat werd het Brabantse land leunend tegen de Amer.
Het kon niet anders; ook hier bij het land van lepelaars, nonnetje, zaagbek en de smient, waar het wilgenroosje groeit, de Balsemien en de nog steeds te knotten wilgen, wonen wij weer aan de dijk. Nu dicht bij de haven waar ooit vissersboten en griend-aken afmeerden. Het land waar het leven goed is, biedt ons plaats om aan de rivier, het Gat van den Ham of een van haar kreken, heerlijk en ongestoord te wandelen.
Het lijkt misschien allemaal te mooi, maar toch is het waar!
En das waar wij leven: aan d’n dijk.
Natuurlijk hoort daar een ‘dijkhond’ bij. Bij ons begon het toen wij in 2013 kennis maakte met Heidi, de ruwharige teckel van Piet, een bevriende jager. Toen Heidi pups kreeg, waren wij een van de gelukkigen. Het Teckelgeluk is gebleven inmiddels hebben wij al een aantal nestjes gehad waarmee we het geluk konden doorgeven aan anderen.
Want zoals we aan d’n dijk zeggen: